گاهی اوقات نوشتن می تونه تنها داروی التیام بخش برای تحمل مصیبت باشه . این شد که فکر ایجاد یه وبلاگ در فراق عزیزی که برام یه دنیا عشق و صفا بود به سرم زد و با استعانت از کریم بی همتا شروع به نوشتن کردم.هدف اصلی از نوشتن این بلاگ معرفی همون یار سفرکرده یعنی محمدرضا میرزاآقائی عزیزه که همیشه یادش قطرات اشک رو بر دیده غمبارم سرازیر می کنه.